((قصيدة محروقه ))
قلبى اللى منك صار
جريح
هو نفسه اللى كان
ضريح
وتطوفى بيه انتى
والعاشقين المغرمين
وكل مجاريح الهوا
لما انكوى من شوقو
ليكى
وأما استوى من خوفو
عليكى
وضاع العمر مابين
ايديكى
نسيت قوام
نار الغرام
ونجوم الليالى
اللى ياما كنتى
قاعده قبالى
ونحسبها سوا
راح فين كلامك
والوعود
وأنا معاك بنسى
الوجود
متخليش بينا
حدود
أتنسى كمان عبير
الورود
والدموع اللى ياما سالت ع الخدود
كل دا راح واتنسى
والليل بغيومه خيم
وكسا
ومركب الهجر على
رصيف قلبى رسا
وفضا همومه والآسا
ياهل ترى لسه
فاكره ضى القمر
اللى ياما كان معانا
ف السهر
ولا ساعات السحر
ولا دا راخر اتنسا
واثق حبيبتى إنك
ف النهاية هتجينى
وتشتاقى لأيامى
وسنينى
وتقولى سامحينى
واحمينى
دا حضنك بيأوينى
وبلاش تخليني
تايهه ومخنوقه
وساعتها ياخساره
هيكون ف اوراقى
قصيدة محروقه
سعيد عباس الضو